Στις 27/12/2019 αναρτήσαμε πανό στην πλατεία Αγίου Γεωργίου στην Κυψέλη ως ένδειξη αλληλεγγύης στα συντρόφια από την Κοινότητα Καταλήψεων Κουκακίου, που μετά την εκκένωση της 18ης Δεκέμβρη, διώκονται για την επιλογή τους να στεγάσουν τα σώματα και τις ιδέες τους σε κατειλημμένα κτήρια.
Σε αντίθεση με τα μικροαστικά αντανακλαστικά που προκαλούνται στους οικογενειάρχες και σε κάθε λογής ιδιοκτήτες, η απαλλοτρίωση μιας ιδιοκτησίας αντανακλά για εμάς μια μικρή πραγμάτωση του προτάγματος μας για μια αταξική κοινωνία, όπου η στέγαση δε θα μεσολαβείται από το χρήμα ούτε θα αποτελεί πολυτέλεια, αλλά αυτονόητο αγαθό κάθε ατόμου που το έχει ανάγκη. Ταυτόχρονα, η συλλογική ζωή σε καθημερινή βάση δομεί σχέσεις συντροφικότητας και αλληλεγγύης, δύο από τα πιο ισχυρά μας όπλα κόντρα στον ατομικισμό και την αποξένωση, που κράτος και καπιταλισμός προάγουν. Την ίδια στιγμή, η ύπαρξη χώρων συγκέντρωσης, ζύμωσης και ανταλλαγής ιδεών και πολιτικών σκεπτικών αποτελεί μια διαρκή ανάγκη του κόσμου του αγώνα με σκοπό την εύρεση ενός καινούριου μοντέλου ζωής κόντρα στο υπάρχον εξουσιαστικό και εκμεταλλευτικό κοινωνικό σύστημα στο οποίο καλούμαστε να ζήσουμε. Οι καταλήψεις, επομένως, είναι χώροι μέσα στους οποίους οι ανάγκες της καθημερινής ζωής συλλογικοποιούνται, οι ιδέες και τα προτάγματα της αναρχίας διασπείρονται και καθημερινές μάχες δίνονται απέναντι στο πολύπλευρο σύμπλεγμα εξουσίας. Γι’ αυτούς και άλλους αντίστοιχους λόγους οι καταλήψεις εγκαταλελειμμένων κτηρίων αποτελούν και θα συνεχίσουν να αποτελλούν ένα από τα κατ’ εξοχήν εργαλεία του αναρχικού χώρου.
Στο σήμερα μάλιστα, σε μια χρονική συγκυρία που οι μισθοί είναι στα όρια της πείνας, που οι τιμές των ενοικίων έχουν φτάσει σε ακραία υψηλά επίπεδα και που τα Airbnb κατακλύζουν τις γειτονιές μας, η επιλογή της κατάληψης αποτελεί για πολύ κόσμο μία διέξοδο από τη σκλαβιά της εργασίας και άρα από την εντατικοποίηση, την υποβάθμιση και τέλος την κανονικοποίηση των ζωών μας. Μία κανονικοποίηση που πάει χέρι χέρι με την καπιταλιστική κανονικότητα που προάγει το κράτος και θέλει πειθήνιο εργατικό δυναμικό, κερδοφόρες επιχειρήσεις, οικονομική ανάπτυξη, ανάπλαση, τουριστικοποίηση, “καθαρές γειτονιές”, επενδύσεις και κατανάλωση. Και επειδή όλα αυτά δε γίνονται από μόνα τους, πάνε πακέτο με σκούπες μεταναστ(ρι)ών και στρατόπεδα συγκέντρωσης, με υποβάθμιση, καταστροφή και λεηλασία της φύσης, με όλο και πιο αυξημένα συστήματα επιτήρησης και ελέγχου και με διαρκώς εντεινόμενη καταστολή απέναντι στα αντιστεκόμενα κομμάτια της κοινωνίας.
Διανύουμε λίγους μήνες από τότε που η Νέα Δημοκρατία πήρε τη σκυτάλη από το ΣΥΡΙΖΑ και ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας. Ήδη από την αρχή της ανάληψης της ηγεσίας μπήκε ζεστά σε πόλεμο με τον αναρχικό χώρο και τις δομές του, εκκενώνοντας όσες καταλήψεις δεν είχε προλάβει η προηγούμενη κυβέρνηση (επί ΣΥΡΙΖΑ είχαν εκκενωθεί ήδη δεκάδες) και ξεχύνοντας τους μπάτσους ανεξέλεγκτα στους δρόμους. Ξύλο, ξεγυμνώματα, αύρες, ελικόπτερα, κατάργηση πανεπιστημιακού ασύλου, εισβολές σε σπίτια, απαγωγές αναρχικών και πλαστικές σφαίρες είναι μόλις μερικά από τα έργα της. Στην εισβολή στο Κουκάκι, μάλιστα, τόσο ήταν το μένος των μπάτσων επειδή δεν κατάφεραν να βρουν κανένα άτομο από την κατάληψη της Ματρόζου 45 μέσα την ώρα της εκκένωσης που μπήκαν ένοπλα στο γειτονικό σπίτι, ξυλοκόπησαν την οικογένεια και συνέλαβαν τον πατέρα και τους δύο γιούς της.
Όσο, όμως, και να πετάνε συντρόφια, ανθρώπινα και μη, έξω από τα σπίτια τους, όσο και αν ελπίζουν ότι με αυτόν και άλλους αντίστοιχους τρόπους θα κάμψουν τον αναρχικό αγώνα και τις αντιστάσεις μας, ένα πράγμα δεν πρέπει να ξεχνάνε: πως οι ιδέες δεν εκκενώνονται και το όπλο μας πέρα από όλα τα τσιμέντα είναι η αλληλεγγύη. Και αυτή πάντα νικάει.
Σεβασμός στα συντρόφια της Ματρόζου 45 για τη μαχητική τους αντίσταση
Αλληλεγγύη στα διωκόμενα συντρόφια της Παναιτωλίου 21 και Αρβάλη 3
Αλληλεγγύη στις καταλήψεις
ΠΑΡΑΣΙΤΑ – Αναρχική Συλλογικότητα για την Ολική Απελευθέρωση
parasita.espivblogs.net