ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ Δ. ΚΑΙ Θ. ΠΟΥ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙ-ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΥΒΟΙΑ
Με αφορμή την προσεχή εκδίκαση της υπόθεσης των ατόμων που αντιστάθηκαν στη δολοφονία μη ανθρώπινων ζώων από κυνηγό στην Εύβοια ήδη δύο χρόνια πριν (βλ. https://parasita.espivblogs.net/2019/03/11/gia-ton-afoplismo-kynigoy-stin-eyvoia/), αισθανόμαστε την ανάγκη να εκφράσουμε ξανά την αμέριστη αλληλεγγύη μας στα διωκόμενα άτομα, αλλά και να επισημάνουμε για ακόμη μία φορά ότι σ’ αυτό το ζοφερό κόσμο που κινούμαστε δεν έχουμε άλλη διέξοδο παρά να παλέψουμε εναντίον του με πρόταγμα την ολική απελευθέρωση ανθρώπινων και μη ζώων. Δε θα σταθούμε στα περιστατικά της υπόθεσης αυτής, καθώς σ’ αυτά αναφέρονται αναλυτικά τα ίδια τα διωκόμενα άτομα (βλ. link: https://athens.indymedia.org/post/1609553/). Μας ενδιαφέρει κυρίως να καταδείξουμε την πράξη αντίστασης απέναντι σε ένα κυνηγό, η οποία δεν είναι απλώς δίκαιη, αλλά και επιβεβλημένη.
Παγκοσμίως το κυνήγι αποτελεί μία αποτρόπαια δραστηριότητα, μέσα από την οποία δολοφονούνται καθημερινά αμέτρητα μη ανθρώπινα ζώα. Παρ’ όλα αυτά, τόσο θεσμικά, όσο και, σε μεγάλο βαθμό, κοινωνικά αυτό τείνει να θεωρείται και να ορίζεται ως “άθλημα” και να αντιμετωπίζεται σαν τέτοιο. Ο λόγος είναι πως κατά τη διεξαγωγή του, όπως σε όλα τα αθλήματα, τα άτομα που τα ασκούν αντλούν ευχαρίστηση απ’ αυτό. Δηλαδή οι κυνηγοί ως επί το πλείστον απολαμβάνουν να σκοτώνουν μη ανθρώπινα πλάσματα και γι’ αυτούς αυτή η πράξη είναι παντελώς νομιμοποιημένη ηθικά. Αυτή ακριβώς η νομιμοποίηση εδράζεται στο σπισιμό, δηλαδή στο σύστημα που επιτρέπει να βλέπουμε τα ζώα ως κατώτερα όντα και ως πόρους που μας ανήκουν, που υπάρχουν για εμάς – για να τα τρώμε, να τα εκμεταλλευόμαστε για παραγωγή οικονομικού κέρδους, για “ψυχαγωγία” στο εμπόριο του θεάματος ή στο πλαίσιο κάποιων “αθλημάτων” και πολλά άλλα. Με βάση το σύστημα αυτό τα μη ανθρώπινα ζώα δεν έχουν ανεξάρτητη αξία, αλλά παρουσιάζονται αποκλειστικά και μόνο ως αγαθά που προορίζονται για εμάς ως ανανεώσιμοι πόροι. Έχοντας αυτήν την οπτική για τα ζώα πολλοί καταλήγουν να γίνονται δολοφόνοι αυτών, ενώ αν το κυνήγι μπορεί να θεωρηθεί όντως άθλημα, τότε δε μπορεί παρά να είναι ένα κατεξοχήν άθλημα δολοφόνων.
Πέρα όμως από τη θεσμική επικάλυψη και την κοινωνική νομιμοποίηση του κυνηγιού ως αθλήματος, αυτό υποστηρίζεται επιπλέον και σαν μέσο για την ικανοποίηση των διατροφικών επιθυμιών των ίδιων των κυνηγών, στο πιάτο των οποίων ενίοτε καταλήγουν. Οι ίδιοι υποστηρίζουν πως το κυνήγι αποτελεί έναν “φυσικό” τρόπο εύρεσης τροφής σε αντίθεση με την αγορά πτωμάτων από σούπερ μάρκετ και κρεοπωλεία. Πέρα από το ότι ως επί το πλείστον η διατροφή τους δε βασίζεται αμιγώς στο κυνήγι, ξεχνούν, επίσης, πως τα υπερσύγχρονα όπλα που οι περισσότεροι από αυτούς απροκάλυπτα χρησιμοποιούν προέρχονται από ένα καλοστεκούμενο διεθνές εμπόριο, το οποίο σαφώς στηρίζεται σε ένα τεράστιο εξίσου σύστημα παραγωγής και όλων των απαιτούμενων για την κατασκευή τους μετάλλων. Παρόμοια συνθήκη ισχύει για τον επιπλέον εξοπλισμό που κάποιοι χρησιμοποιούν στο κυνήγι, όπως είναι οι ειδικές κάμερες που ανιχνεύουν την κίνηση των ζώων ακόμα και τη νύχτα και οι συσκευές που μιμούνται ήχους από ζώα με σκοπό την προσέλκυσή τους. Σε κάθε περίπτωση, είναι ευρέως γνωστό πως οι διατροφικές ανάγκες του ανθρώπου μπορούν να καλυφθούν πλήρως από μη ζωικά προϊόντα, οπότε είτε με καραμπίνες είτε με τόξα και βέλη ουσιαστικό δίλημμα στην πραγματικότητα δεν υφίσταται. Αυτό που υφίσταται είναι μία προσπάθεια δικαιολόγησης μίας βάναυσης πρακτικής που εφαρμόζεται πάνω στα ζώα για την ευχαρίστηση δίποδων σκουπιδιών με επιχειρήματα που είναι πέρα για πέρα σαθρά.
Ταυτόχρονα, το κυνήγι χρησιμοποιείται και για εμπορικούς σκοπούς μέσα από την πώληση των μη ανθρώπινων ζώων από τους κυνηγούς σε τρίτα άτομα, καθώς και σε δομές καταπίεσης, υποδούλωσης και εκμετάλλευσης ζώων, όπως είναι οι ζωολογικοί κήποι, τα τσίρκο και τα pet-shop, όπου συνήθως πωλούνται ζωντανά αφού έχουν αρπαχτεί από τους ίδιους μέσω του κυνηγιού από το φυσικό τους περιβάλλον. Ομοίως με τα παραπάνω, οι κυνηγοί πιστεύοντας ότι είναι ανώτεροι από τα μη ανθρώπινα ζώα και ότι αυτά τους ανήκουν, συμπεριφέρονται ως ιδιοκτήτες τους και αφού τα απαγάγουν τα χρησιμοποιούν σαν προϊόντα για παραγωγή οικονομικού κέρδους. Η δράση τους, μάλιστα, αυτή αποτελεί και την αρχή στην αλυσίδα μίας ζωής για τα ζώα αιχμάλωτης, βασανιστικής και ανελεύθερης.
Η αντίληψη των κυνηγών ότι τα μη ανθρώπινα όντα είναι κατώτερα από τους ίδιους και άρα δεν είναι υποκείμενα ζωής και εγγενούς αξίας μας θυμίζει άλλες εποχές δουλοκρατείας. Οι δούλοι/ες τότε αντιμετωπίζονταν ως “λιγότερο άνθρωποι” και εξομειώνονταν με τα άλλα μη ανθρώπινα ζώα ερχόμενοι/ες/α αντιμέτωποι/ες/α με τις ίδιες συνέπειες με αυτά, δηλαδή τα αφεντικά τους τους/τις/α μάρκαραν, τους ευνούχιζαν και τις/τους/τα κρατούσαν αλυσοδεμένους/ες/α. Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως είναι το ότι αυτή η υποτιμητική αντιμετώπιση των σκλάβων μιμούνταν την ήδη εδραιωμένη πρακτική του ανθρώπου απέναντι στα ζώα, τα οποία πρώτα απ’ όλα ήταν αποδέκτες μιας τέτοιας συμπεριφοράς, ακριβώς επειδή θεωρούνταν “κατώτερη μορφή ζωής” προορισμένη για κάθε είδους εκμετάλλευση.
Ο σύγχρονος πολιτισμός θέτοντας στο επίκεντρο την ανθρώπινη ύπαρξη και τις ανάγκες της, μας φέρνει αντιμέτωπα με μια άβολη αλήθεια, ότι αυτός έχει οικοδομηθεί πάνω στις εκατόμβες μη ανθρώπινων ζώων. Η συνειδητοποίηση ότι το θεμέλιο του βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην εφαρμογή της βαναυσότητας πάνω στα όντα αυτά, αλλά και στη φύση που μας περιβάλει γενικότερα, δεν μας αφήνει άλλη επιλογή από το να εναντιωθούμε σ’ αυτόν τον πολιτισμό και τις αξίες του. Ειδικότερα, σήμερα η χρήση των μη ανθρώπινων ζώων έχει πάρει τις μέγιστες δυνατές διαστάσεις της και τα παραδείγματα είναι αμέτρητα, όπως το κυνήγι και το ψάρεμα- που από μόνα τους στηρίζουν μία τεράστια βιομηχανία παραγωγής του αντίστοιχου εξοπλισμού-, η βιομηχανία κρέατος, γάλακτος, αυγών, γούνας, οι ιχθυοκαλλιέργειες, τα τσίρκο, οι ζωολογικοί κήποι, οι αγορές άγριων ζώων, τα πειράματα στα ζώα για ιατρικούς, ερευνητικούς λόγους, για την παραγωγή καλλυντικών, καθαριστικών, όπλων, δηλητηρίων κτλ.
Όλοι οι τρόποι εκμετάλλευσης των μη ανθρώπινων ζώων είναι παντελώς αποκρουστικοί σ’ εμάς και δεν θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε μέχρι να σταματήσουν. Τασσόμαστε επίσης αλληλέγγυα σε κάθε πράξη αντίστασης απέναντι σε κυνηγούς, ψαράδες και άλλους δολοφόνους – βασανιστές ζώων και θα προτάσσουμε ολικοαπελευθερωτικούς αγώνες για ένα κόσμο που θα αφουγκράζεται και θα συναισθάνεται τις ανάγκες όλων μας -ανθρώπινων και μη ζώων.
Στηρίζουμε το κάλεσμα της ανοιχτής αντισπισιστικής συνέλευσης που έχει προγραμματιστεί για την Παρασκευή 22.1.2021 στη ΦΕΠΑ με θέμα το συντονισμό δράσεων στο πλαίσιο αλληλεγγύης για τα αντισπισιστά Δ. και Θ.
ΚΥΝΗΓΙ ΣΤΟΥΣ ΚΥΝΗΓΟΥΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ Δ. ΚΑΙ Θ.
ΚΑΝΕΝΑ ΑΤΟΜΟ ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΠΑΡΑΣΙΤΑ – Αναρχική Συλλογικότητα για την Ολική Απελευθέρωση
Στο τέλος θα βρείτε συνημμένα τα κείμενα που έχουν δημοσιεύσει τα ίδια τα άτομα για την υπόθεση, σε ελληνικά και αγγλικά.
Solidarity for D. and Th. who are being prosecuted for the anti-hunting action in Euboea
With regard to the upcoming trial in the case of the defendents who intervened in the prevention of the murder of non human animals by a hunter in Euboea two years ago see (https://parasita.espivblogs.net/2019/03/11/gia-ton-afoplismo-kynigoy-stin-eyvoia/), we feel the need to voice our unreserved support for these persecuted individuals, and to stress once again that in this dismal world we occupy we have no choice but to fight for the absolute freedom of human and non human animals. We won’t go into the details of the incident as it is documented clearly here (https://athens.indymedia.org/post/1609553/) by the involved individuals, but what interests us more is to point out the act of resistance against the hunter, which is not only just but also necessary.
Globally hunting constitutes a dispicable activity through which countless non human animals are murdered. Even so officially and to a large extent in society it is considered and catagorised as a “sport” and treated as such. The reason is simply because as in all sports in it’s participation the individual draws pleasure from this, an act which for them is legitimately ethical. This legitimacy is based on speciesism, in other words on doctrine that allows us to view animals as inferior entities and as a resource for our use to eat or exploit in the production of wealth, for entertainment or in the context of some “sports” and much more. Based on this doctrine the non human animals have no independent value but are viewed purely as a commodity that is meant solely as usable asset. Having this perspective of animals there is no doubt why many end up murdering them and if hunting is considered a sport it can only be a sport of murderers.
Setting aside the lawful and social construct of hunting as a sport, another justification expressed is that it is done as a means for hunters to feed themselves. They support that hunting constitutes a more “natural” way of obtaining food comparing to buying dead flesh from super markets and meat markets. However, except for the fact that for most of them their diet is not entirely based on hunting, they seem to forget that their hyper-modern weapons which most of them use are coming from a well-established international trade market, which of course is based upon an equally huge production system for all the necessary for their construction metals. Similar conditions are true also for the additional equipment that plenty of them use in hunting, such as the special cameras that detect animals’ movements even at night, as well as the devices which imitate animals’ voices in order to attract them. In any case, it is widely known that human’s nutritional needs can be completely covered by non-animal products, so either with shotguns or with bows and narrows, real dilemma does not exist. What exists, though, is nothing more than an effort to justify a brutal practice exercised on animals for the pleasure of worthless bipods with a use of totally feeble and hypocritical excuses.
At the same time hunting is used for commercial purposes as in the sale of non human animals to third parties as well as to organizations of oppression such as circuses, zoos and pet shops where they are sold alive after being captured and taken from their natural habitat during hunting. Similarly, hunter believing that they are superior from the non-human animals and that they belong to them, they behave as their owners and after they kidnap them they use them as commodities for economical profit. Their actions moreover constitute the first stage in a life-chain for the animals which is completely stripped of their freedom and consists solely of captivity, brutality and torture.
The belief of the hunters that non human animals are inferior to them, that they are not living subjects and thus, they have no inherent value reminds us bygone times when slaves were considered a inferior human and were equated to other non-human animals and treated much like them, that is, with their bosses marked them, castrated them and kept them chained. What we must not overlook, though, is the fact that this degrading use of slaves mimicked the already established practice exercised by humans on animals, which were the first to be treated like that, exactly because they were regarded as an “inferior form of life” made for every kind of exploitation.
Modern civilization putting human being and its needs in the center of everything, brings as in a situation to face an inconvenient truth, that this civilization is constructed based on the slaughter of non human animals. The realization that its foundation is mostly based on this brutality enforced on these creatures, but also on the nature that generally surround us, leaves us no choice but to oppose this culture and it’s values. Today especially the exploitation of non-human animals has reached extreme levels and the examples are endless, hunting and fishing for example –which themselves support a huge production of the relevant equipment- and of course the meat, dairy, egg, fur and fish industries as well as the circuses, zoos, wildlife trade, animal testing for cosmetics, pharmacy, detergents, poisons and many more.
All forms of exploitation of non human animals are totally disgusting to us and we will never stop fighting until they stop. We therefore stand in solidarity with any act that prevents hunters , fishermen and other animal murderers and torturers of carrying out their plans, and we will put forward the total liberation fights for a world that will understand and be sensitive to everyone’s needs, be they human or non-human animals.
We support the call of the open antispeceisist assembly which has been scheduled for Friday 22.1.2021 at FEPA and will be focused on organizing actions for solidarity to the antispeceisists D. and Th.
IT’S TIME TO HUNT THE HUNTERS
SOLIDARITY TO D. and Th.
NO ONE ALONE AT THE STATE’S HANDS
PARASITA – Anarchical Collective for the Total Liberation
In the end you will find attached the texts that the prosecuted individuals have published in both greek and english language.